Meestal wordt het bouwwerk Heger Tor genoemd, maar sinds de bouw ervan in 1817 draagt het officieel de naam Waterloo Tor. De Osnabrückse burger Georg Friedrich von Gülich schonk 1.000 daalders voor de bouw van een gedenkteken ter ere van de Osnabrückse soldaten die in 1815 in de Slag bij Waterloo vochten. Deze hadden deelgenomen aan het Duitse legioen van de koning onder Brits opperbevel in de beslissende slag tegen de Franse keizer Napoleon. Voor de annexatie door Napoleon maakte Osnabrück sinds 1803 deel uit van Hannover en was als zodanig verbonden met de Britse kroon. De weginspecteur Johann Christian Siekmann ontwierp en bouwde de Waterloo-poort, die als neoklassieke triomfboog geïnspireerd was op de Boog van Titus in Rome en tegelijkertijd het defensieve karakter van de oorspronkelijke, in 1815 afgebroken vestingwerken overnam. Siekmann paste de poort in de resten van het voormalige complex.
De boog wordt omlijst door Ionische zuilen op sokkels en stylobate.
De opdracht van de schenker staat in gouden letters boven de boog:
"DEN OSNABRÜCKISCHEN KRIEGERN DIE BEI WATERLOO
DEN 18.JUNI 1815 DEUTSCHEN MUTH BEWIESEN
WIDMET DIES DENKMAL G.F.v.GÜLICH D.R.D."
(D.R.D. = Der Rechte Doktor, Gülich was Dr. jur.).

U kunt het platform van de poort bereiken via de aan de zijkant gebouwde hellingen en een trap. Vanaf daar heb je een bezienswaardig uitzicht op de middeleeuwse oude binnenstad van Osnabrück. De Waterloopoort zelf vormt de toegang tot de oude stad.

De historische Hegerpoort

De oorspronkelijke Hegerpoort lag ongeveer twintig meter verder naar het westen dan de Waterloopoort voordat deze werd afgebroken. Dat is te zien aan het feit dat het Akzisehaus, dat deel uitmaakt van het Museumkwartier, nu aan de andere kant van de muur staat. Vroeger stond het pal naast de oorspronkelijke stadspoort. De middeleeuwse Heger Tor vormde een verdedigingswerk dat bestond uit verschillende gebouwen met een 18 meter hoge toren, een poort, een bastion en een kennel. Mensen die de stad wilden binnengaan, gingen eerst over een boogbrug ervoor, die over een kunstmatige rivier leidde, de stadsgracht. De rivier of gracht was zo aangelegd dat er een soort eiland ontstond tussen de twee waterlopen. Op dit eiland stonden de douane- of accijnshuizen, waar gezocht werd naar wapens en andere goederen die belast moesten worden of niet ingevoerd mochten worden. Een ophaalbrug en een poortgebouw erachter leidden uiteindelijk naar het stadscentrum.
In de volksmond is de naam "Heger Tor" ingeburgerd geraakt als naam voor de "Waterloopoort".

Het Heger Poortkwartier

Vanaf de Waterloopoort kijkt men uit over het historische Heger Poortkwartier. Met een oppervlakte van ongeveer 5,5 hectare staat de wijk bekend om zijn rijke gastronomie en pubs, exclusieve boetieks en steenfabrieken. Het vormt het uiterste westelijke deel van de oude binnenstad van Osnabrück. Tot de 12e eeuw lag deze wijk buiten de stadsmuren. Steeds meer mensen vestigden zich echter buiten de stadspoorten en uiteindelijk werd dit gebied opgenomen in de stadsversterking. De historische stadsmuur en de grens van de wijk liepen langs de Bocksmauer en de Rolandsmauer. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de wijk bijna volledig verwoest door luchtaanvallen, maar werd in de naoorlogse periode heropgebouwd. Prominente gebouwen in de wijk zijn bijvoorbeeld het Steinwerk in de Bierstraße, Haus Willmann, Hotel Walhalla en Haus Tenge in de Krahnstraße.