Het Museumsquartier Osnabrück combineert vier gebouwen uit verschillende tijdperken: Het Felix-Nussbaum-Haus (1998) inclusief een uitbreiding (2011), het Kulturgeschichtliches Museum (1888/1899), het Akzisehaus (1807) en de Villa Schlikker (1900/1901).
Terwijl het Felix-Nussbaum-Haus de internationaal grootste collectie werken van de schilder Felix Nussbaum herbergt, is het Kulturgeschichtliches Museum gewijd aan de stadsgeschiedenis van Osnabrück en een uitgebreide collectie grafische werken van Albrecht Dürer, waaronder houtsneden en kopergravures. De Villa Schlikker ziet zichzelf als een leerhuis tegen racisme en uitsluiting. Het voormalige douanehuis "Akzisehaus" dient als locatie voor wisselende kleine tentoonstellingen, lezingen, concerten, lezingen en presentaties.

De ronde boogbrug

Geïntegreerd in de wijk en met name in het Felix Nussbaum Huis, is de 17e-eeuwse stenen ronde brug (ook  de "Speerbrug" genoemd). Deze werd herontdekt tijdens de voorbereidingen voor de bouw van het Felix Nussbaum Huis in 1996. De brug overspande de stadsgracht en maakte deel uit van het voormalige bastion Heger Tor. De brug omvatte waarschijnlijk ook een ophaalbrug en een poortgebouw. Volgens deskundigen was dit bouwwerk een van de meest geavanceerde uit die tijd.

Felix Nussbaum

Geboren in Osnabrück op 11 december 1904 als zoon van de middenklasse, Joodse koopmannen Philipp en Rahel Nussbaum, groeide hij op in een omgeving van veiligheid en muzikale en artistieke invloed. Al in 1924 begon Felix Nussbaum kunst te studeren in Berlijn, waar hij zijn toekomstige vrouw ontmoette, de Poolse schilderes Felka Platek. Een indrukwekkende carrière begon voor Nussbaum. Al in 1932 reisde hij als studiegast van de Duitse Academie naar de Villa Massimo in Rome. De opkomende discriminatie na de machtsovername door de nationaal-socialisten liet zich ook in Italië voelen. Nussbaum verliet Rome en kwam in februari 1935 samen met Felka Platek in België aan. Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en de invasie van Duitse troepen werd Nussbaum aanvankelijk gevangen gezet in het kamp Saint Cyprien in Zuid-Frankrijk, maar in de zomer van 1940 vluchtte hij terug naar België. Daar verborg hij zich met zijn vrouw op verschillende plaatsen tot 1944. Op 20 juni 1944 werden zij beiden gearresteerd en via het verzamelkamp Mechelen naar Auschwitz gedeporteerd en vermoord; de datum van hun dood is onbekend. Zijn schilderijen, verborgen in Brussel, werden 15 jaar later herontdekt door een neef van Nussbaum. Zoals bijna geen enkele andere kunstenaar van zijn generatie verwerkte Nussbaum de Holocaust in zijn werken. Ze behandelen de thema's vlucht, verdrijving en oorlog en stellen culturele en religieuze identiteit ter discussie.

Het Felix Nussbaum Huis

Met muren die schuin tegen elkaar aan staan, schuine raamspleten, scheidingswanden die dwars in de ruimte steken, schuine nissen en vloeruitsparingen tussen de vloeren bedekt met roosters, kan de biografie van Nussbaum visueel worden ervaren in de architectuur van het Felix Nussbaum Huis. Het materiaalgebruik en de oriëntatie van de gebouwdelen weerspiegelen de verschillende levensfasen van de kunstenaar. De hoofdvleugel is bekleed met Duitse eik en gericht op de Alte-Synagogen-Strasse, als symbool voor de oorsprong of de kindertijd van de kunstenaar. De Notengang, een raamloze, langwerpige structuur van sierbeton, staat voor de weg naar de ballingschap. Het is gericht op Villa Schlikker, waar tussen 1933 en 1945 het partijhoofdkwartier van de NSDAP was gevestigd. De notenhouten brug is bekleed met zinken platen. De gebruikte bouwmaterialen symboliseren het lot van Nussbaum in hun toenemende kilte.

Daniel Libeskind

Het opvallende Felix Nussbaum Huis is ontworpen door de Amerikaanse architect en stedenbouwkundige Daniel Libeskind als zijn eerste gerealiseerde museumgebouw. Het museum, dat in juli 1998 door de stad Osnabrück werd geopend, nodigt bezoekers uit om permanente en tijdelijke tentoonstellingen te bekijken rond de ongeveer 160 werken van Felix Nussbaum. Daniel Libeskind werd in 1946 in Lodz (Polen) geboren en richtte zich na zijn eerste ervaringen als beroepsmuzikant op de architectuur. Hij studeerde aan gerenommeerde universiteiten in de VS en Groot-Brittannië. Hij is verantwoordelijk voor de architectuur van talrijke gebouwen, zoals het Joods Museum in Berlijn, het Holocaust Name Monument in Amsterdam of het Imperial War Museum North in Manchester.

In een oogopslag