De Karlsteine ten noorden van Osnabrück behoren tot de beroemdste megalithische vindplaatsen in Nedersaksen.
De naam is afgeleid van een legende volgens welke Karel de Grote een goddelijk wonder verrichtte op de stenen. Karel de Grote doorkliefde een van de massieve dekstenen met een zweep nadat de heidense Saksische prins Widukind een goddelijk teken eiste. De reputatie van het megalithische graf wordt gedragen door de uitstekende staat van bewaring en het monumentale effect, dat nog wordt versterkt door de ligging op een steile helling in een loofbos. Op zijn laatst sinds de 17e eeuw zijn de Karlsteine een geliefd motief in de literatuur en de beeldende kunst.
In tegenstelling tot alle andere vindplaatsen in het Weser-Ems-gebied zijn de Karlsteine niet gebouwd uit erratische blokken (gneis of graniet) uit de ijstijd. In plaats daarvan werden de zandsteenafzettingen op de nabijgelegen Piesberg gebruikt. De grafkamer is met 8,5 x 3 m niet overdreven groot, maar de gebruikte stenen zijn des te indrukwekkender. De grootste deksteen meet 3,70 x 2,20 x 0,80 m. Draagstenen en dekstenen zijn bijna volledig bewaard gebleven. Bij vroege maar slecht gedocumenteerde opgravingen zijn enkele vondsten gedaan.
Een paar meter ten zuidoosten van de Grote Karlsteine liggen de Kleine Karlsteine, een onevenredig bescheidener en zeer slecht verwoest grafcomplex. Ook deze was gemaakt van Piesberg zandsteen. De grafkamer had oorspronkelijk vier traveeën.
Deze grote stenen graven maken deel uit van de
Straat van de Megalithische Cultuur (SMK).
In een oogopslag
| Openingstijden |
De megalithische tombes zijn altijd toegankelijk. |
